خوش رویی صفت پسندیده ای است که همه از آن استقبال می کنند و شاید هیچ کس جرات نکند با صدای بلند به مخالفت با خوش رویی بپردازد. اما کمتر پیش می آید وقتی صبح از خواب ناز بیدار و راهی خارج از منزل می شویم لبخندی به لب داشته باشیم.
وقتی صبح از خانه بیرون میزنی مهم نیست که دانش آموز ، دانشجو، کارمند باشی و یا اینکه چرا از خانه خارج شده ای اما با غریبه هایی برخورد می کنی که شاید دیگر آنها را نبینی اما وقتی لبخند به لب داری غریبه های نا آشنا لبخند تو را پاسخ خواهند گفت آن وقت در یک جمع کاملا غریبه هم تنها نخواهی بود و احساس تنهایی نخواهی کرد.
وقتی که می خندی راننده اتوبوسی که از 5 صبح بیدار شده و استرس کمبود پول خرد دارد، نانوایی که از صبح زود پای تنور داغ ایستاده و تا زمان صبحانه لحظه ای استراحت ندارد، ماموران خطوط بی آر تی که ساعت ها مجبورند بایستند و به جای شهردار به گلایه های مردم گوش بدهند! معلمت که قسط خانه اش عقب افتاده و نگران است، دوستت که شب پراسترسی داشته و نگران است که معلم ازش درس بپرسد و … برای چند ثانیه انرژی مثبت می گیرند، اگر چه مشکلات و خستگی ها شان کم نمی شود اما لا اقل ما با بد خلقی بر ناراحتی هاشان نمی افزاییم.
✳️خنده ای که واگیر دارد.
✳️ احترام رایگان
✳️ سلامتی که افزون می شود.
✳️خستگی را فراری می دهی
✳️و ......
ادامه این مطلب از وبگاه #آلامتو را در این لینک ببینید.
