شیوه های محبت کردن و بیان ابراز محبت به کودکان

محققان روانشناسی کودک به شما والدین بیان می کنند که چگونه به کودکان ابراز محبت کنید تا هم آنان محبت کردن را بیاموزند و هم این محبت باعث لوس شدن آنان نشود.

نیاز به عشق و محبت از تولد با کودک است. کودک به‌واسطه‌ این ارتباط ابتدا با مادر و بعد با پدر و به تدریج با سایر نزدیکان رابطه نزدیکی پیدا می‌کند. این ارتباط اساس تمام روابط بعدی کودک را تشکیل می‌دهد که علاوه بر خانواده، شامل ارتباط او با همسر و فرزندان، دوستان، همکاران و اطرافیان او نیز می‌شود. اما حتما همه شما کودکانی را دیده‌اید که با سنگ و چوب به جان سگ و گربه می‌افتند یا در کلاس زورگویی و همکلاسی‌های ضعیف‌تر از خودشان را اذیت می‌کنند.

تا به حال از خودتان پرسیده‌اید دلیل این کار چیست و چرا آنها نمی‌توانند دست‌نوازش بر سر گربه و حیوانات بکشند.این دسته از کودکان در خردسالی از محبت والدین بی‌بهره بوده‌اند. نه به این معنی که پدر و مادر فرزند خود را دوست نداشته‌اند بلکه به این معنا که هرگز این عشق را بروز نداده‌اند یا راه‌های نشان دادن آن را نمی‌دانسته‌اند. کودکی که محبت والدین را نمی‌بیند و در محیطی این‌گونه قرار نمی‌گیرد ابراز محبت را بلد نیست. پس به عهده والدین است تا چگونه محبت کردن را به فرزندان خود بیاموزند.

🔺احساسات خود را بیان کنید.

وقتی فرزند خود را به مدرسه می فرستید، به او بگویید دوستش دارید. وقتی مشغول انجام تکالیفش است، باز هم علاقه خود را بیان کنید.حتی نوجوانان سرکش نیز علاقه و توجه قلبی شما را رد نمی کنند.

کودکان تشنه محبتند و مهم ترین منبع برای دریافت محبت، پدران و مادران هستند.

🔺 در حال نوازش با او گفتگو کنید.

🔺به سرگرمی‌ها و علایق او توجه کنید.

🔺اعتماد به نفس را در کودکان ایجاد کنید.

ادامه این مطلب از وبگاه #پزشکین را در این لینک ببینید.

کودکان همیشه ترسو

ترس، هیجانی است که هنگام احساس خطر در شخص به وجود می آید و او را به فرار از آن موقعیت ترس آور وا می دارد. فردی که بشدت ترسیده باشد، از ارضای نیازهایش باز می ماند، تعادل روانی اش به هم می خورد و نمی تواند از فرصت ها و توانایی هایش به طور مناسب استفاده کند.

مقدار معینی از ترس نه تنها برای کودکان، بلکه برای بزرگسالان نیز شرط بقا و ادامه زندگی و حیات و دور داشتن انسان از حوادث و خطرهاست، اما در صورتی که ترس از حد معینی تجاوز کند، فرد را از انجام امور روزمره بازمی دارد و باید به درمان آن اقدام شود.

ترس های نابجا بر خیال و توهم استوار است و آسیب های فراوانی بجا می گذارد. ترس های طبیعی پایه و اساس عقلانی دارند و در صورت نبود آن، فرد در معرض خطر قرار می گیرد. نخستین ترس در کودکان، صداهای ناگهانی، بلند، فریاد تند و قوی و احساس افتادن از جای بلند است. این انگیزه ها به تدریج برحسب مراحل رشد دگرگون می شود. کودک در دوره طفولیت، از اشخاص بیگانه و جاهای ناآشنا و احساس از دست دادن شخص معین، مثلاً مادر، می ترسد.

او در دوره نوجوانی و بلوغ به مفهوم مرگ پی می برد و از آن می ترسد. نوع و میزان ترس کودک از پدیده های مختلف، به عواملی چون سن، جنس، تجارب گذشته، میزان رشد ذهنی، ارزش های اجتماعی و فرهنگی که کودک از والدین و همسالان خویش آموخته و بالاخره درجه امنیتی که کودک از آن برخوردار است، بستگی دارد.

✳️علل ترس در کودکان

✳️به طفل آموخته می شود که محتاط و بیمناک باشد.

✳️طفل بر اثر تجربیات خود با ترس آشنا می شود.  

✳️و.........

ادامه این مطلب از وبگاه #تبیان را در این لینک ببینید.